Aansprakelijkheid voor schade toegebracht door dieren

De bezitter van een dier is in beginsel aansprakelijk voor schade die door het dier is aangebracht. Dit betreft een zogenaamde risico-aansprakelijkheid: de bezitter van een dier is aansprakelijk voor door het dier toegebrachte schade, ook al treft de bezitter zelf geen verwijt. De bezitter moet dus instaan voor het gedrag van zijn dier. De grondslag van deze aansprakelijkheid is het gevaar dat in de eigen energie van het dier schuilt en het onberekenbare element dat daarin is gelegen.

In de uitspraak van 25 juli 2017 van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden ging het om de aansprakelijkheid van een hond. In deze zaak was een jong kind gebeten door een hond van de buren. Het kind had als gevolg hiervan een operatie ondergaan. Enkele dagen na dit ziekenhuisbezoek werd het kind wederom opgenomen voor drie dagen met ziekteverschijnselen. Het kind had als gevolg van de beet een zichtbaar en blijvend litteken op de arm en daarnaast had zij last van psychisch leed in de zin dat zij angstig was geworden voor honden. De ouders van het kind stelden de bezitter van de hond aansprakelijk en eisten een schadevergoeding (waaronder immateriële schadevergoeding) van EUR 3.000,-.

De kantonrechter stelde aansprakelijkheid vast en wees als schadevergoeding een bedrag van EUR 1.600,- toe als immateriële schadevergoeding. De bezitter van het dier ging hiertegen in hoger beroep. Hij stelde onder meer dat hij niet aansprakelijk was, omdat hij op het moment van de aanval niet meer de macht over de hond had. Dit standpunt kon niet gevolgd worden, omdat de wet ervan uitgaat dat een bezitter juist aansprakelijk is voor het gevaar dat in de eigen energie van het dier schuilt en het onberekenbare element dat daarin is gelegen. Het hof hield de door de kantonrechter toegewezen immateriële schadevergoeding in stand, zij het dat het hof het bedrag vaststelde op EUR 2.500,-.

In de uitspraak van 19 juli 2017 van de Rechtbank Amsterdam ging het in een ander geval eveneens over de aansprakelijkheid van de bezitter van een hond. In deze zaak was echter meer aan de hand. De gebeten persoon had immers ook een hond, die in gevecht was geraakt met een andere hond. Bij het tussenkomen werd deze persoon gebeten, als gevolg waarvan zij het bovenste gedeelte van het kootje van haar wijsvinger verloor. De rechtbank kon echter niet vaststellen welke hond nu eigenlijk gebeten had. De gebeten persoon stelde zich echter op het standpunt dat nu niet duidelijk was welke hond gebeten had, de andere bezitter aansprakelijk was voor de schade. Het recht bevat namelijk een bepaling die erop neerkomt dat indien schade is geleden die het gevolg kan zijn van twee gebeurtenissen, en voor ieder van deze twee gebeurtenissen een andere persoon aansprakelijk is, de verplichting om de schade te vergoeden op ieder van deze personen rust, indien vaststaat dat de schade is veroorzaakt door één van deze gebeurtenissen.  Degene die de schade heeft geleden kan dan ieder van deze personen aanspreken tot betaling van schadevergoeding. De rechtbank ging hierin mee, zij het dat de gebeten persoon wel zelf 20% van haar schade moest dragen als gevolg van eigen schuld. Over de omvang van de geleden schade als gevolg van het verliezen van een vingerkootje wordt verder geprocedeerd en de rechtbank zal hier dan ook nog een beslissing over nemen.

Een bezitter van een dier moet er dus op bedacht zijn dat hij dient in te staan voor het gedrag van zijn dier en de gevolgen daarvan. Deze gevolgen kunnen in voorkomende gevallen zeer ernstig zijn (zo overleed afgelopen jaar iemand als gevolg van een overstekende hond)  en de aansprakelijkheid kan zich dan vertalen in een groot bedrag aan schadevergoeding. Gelukkig dekt een WA-verzekeringen veelal dergelijke schade. De schade die veroorzaakt wordt door huisdieren is bij dergelijke verzekeringen immers in de regel meeverzekerd. Aangezien een dergelijke verzekering echter niet verplicht is, zal niet iedere dierenbezitter over een dergelijke verzekering beschikken. Dat kan dus, gelet op het onberekenbare gedrag van een dier voor welk gedrag de bezitter dus aansprakelijk is, vervelend uitpakken.

Indien u meer vragen heeft over het bovenstaande dan wel anderszins, dan kunt u uiteraard contact opnemen met een van de advocaten van Vink &Partners.

Door: Pedro Contreras