Nederlandse conserverende aanslag inzake pensioenaanspraak in strijd met Verdrag Nederland-Israël

Door onze Israël Desk is als proefproces een interessante uitspraak uitgelokt en wel een uitspraak van de Rechtbank Den Haag van 20 december 2016. 

Het betreft het volgende geval: X emigreerde in januari 2016 naar Israël. Op dat moment bezat X aandelen in een B.V. waarin ook zijn pensioenaanspraken in eigen beheer waren ondergebracht. Er werd ter zake van de emigratie – zoals het ook moet – aangifte gedaan en er werd een conserverende aanslag opgelegd voor bovenbedoeld pensioen. Tegen de oplegging van deze conserverende aanslag werd beroep aangetekend. 

Naar onze mening was de opgelegde conserverende aanslag immers in strijd met wat men noemt de goede verdragstrouw. Op grond van het door Nederland met Israël gesloten Belastingverdrag is namelijk de belastingheffing over pensioenen op grond van artikel 20 toegewezen aan de woonstaat – in dit geval Israël. 

Dat Nederland vooraf aan een emigratie een andere fictie geïntroduceerd heeft op grond waarvan zij meent bovenbedoelde conserverende aanslag te kunnen opleggen, betekent echter volgens de uitspraak niet dat er geen strijd kan zijn met de goede (verdrags)trouw, omdat een verdrag niet door een eenzijdige nationale wetswijziging – en dat was het – opzij gezet kan worden. 

Er is ook nergens gebleken dat Israël aanvaard had dat zij door de invoering van de fictie akkoord was met de andere verdeling van de heffingsbevoegdheid, zoals geregeld in het verdrag. Als gevolg daarvan was volgens de rechtbank de conserverende aanslag ten onrechte opgelegd. 

Een interessante uitspraak omdat Israël, die in geval van dit (Nederlandse) pensioen weliswaar bevoegd is om belasting te heffen, maar dit gedurende tien jaar niet doet wanneer de betreffende persoon een zogenaamde oleh chadash is.

De advocaat-belastingkundigen van Vink & Partners Legal and Tax blijven uiteraard graag bereid om uw vragen naar aanleiding van de huidige ontwikkelingen te beantwoorden.

Door: Klaus Vink